Verdronken Zwarte Polder | wandelroute Zeeuws-Vlaanderen

Zeeland bestaat uit vele (schier)eilanden. Uniek in zijn vorm. Het spel van wind, water en land zal hier altijd blijven bestaan. Gelukkig zijn er tegenwoordig heel wat maatregelen getroffen, waardoor de zee niet veel vat meer heeft op het land. En we hier veilig kunnen wonen én recreëren. Vroeger ging het er anders aan toe. Wonen aan zee was toen niet idylisch, maar puur overleven. Dijkdoorbraken en overstromingen kwamen vaak voor. Zoals in De Kwade Hoek, Het verdronken dorp Koudekerke in Schouwen-Duiveland en natuurlijk de grote Ramp in 1953. Ook de Verdronken Zwarte Polder is een gebied, ontstaan door dijkdoorbraken. Nu is het een bijzonder stukje landschap in Zeeuws-Vlaanderen, met een leuke korte wandelroute.

Leer meer over de ramp in 1953 en de strijd tegen het water in het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk, een must see voor iedereen.

Verdronken Zwarte Polder in Zeeuws-Vlaanderen

Zeeuws-Vlaanderen is voor mij d’n overkant. Dit deel van Zeeland ligt dichterbij België dan Nederland. Tijdens de kerstvakantie besloot ik om eens Zeeuws-Vlaanderen te gaan bezoeken. Dit deel van Zeeland is nog heel erg blanco wat betreft de wandelroutes die ik gelopen heb. Tijd voor verandering. Mijn oog valt op een klein natuurgebied vlakbij Nieuwvliet-Bad: Verdronken Zwarte Polder. Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. Het gebied is ontstaan door een dijkdoorbraak in 1802. Hierdoor stond het gebied weer in open verbinding met de zee. Een grote slufter loopt nu door het gebied en het water stroomt door een krekenpatroon verder het land in.

Ook leuk: maak een fietstocht langs de west Zeeuws-Vlaamse kust. Deze fietsroute langs knooppunten komt langs Breskens, ’t Zwin en ook langs de Verdronken Zwarte Polder.

Zicht op de slufter en het strand bij de Verdronken Zwarte Polder

Verdronken Zware Polder kreken — Via de slufter loopt het zeewater zo het achterland in en vormt een mooi krekenpatroon

Slufter, schorren en kreken

Via planken loop je over dit bijzondere krekenpatroon. Schapen onderhouden dit gebied, zodat het open blijft. In de verte heb ik door de slufter zicht op het brede strand en de zee. En ik besluit dat dat mijn eerste bestemming wordt. Via het broedvogelstrand wandel ik over de dijk naar het strand. Tijdens het broedvogelseizoen (1 mei tot 15 juli) is dit deel van het strand gesloten. Het is laag water als ik er ben en dat betekent dat ik zonder al te natte voeten de slufter over kan steken. En mijn pad over het strand kan vervolgen. Hier staat strandpaviljoen Woest 17. Een ideale plek om even te lunchen. Omdat ik bijna in België ben, kies ik traditiegetrouw voor de garnalenkroketten en die smaken heerlijk.

Verdronkne Zwarte Polder — Prachtig om hier te wandelen.

Strand Verdronken Zwarte Polder bij Nieuwvliet-Bad — In de verte zie je de skyline van Vlissingen

Lunch bij Strandpaviljoen De Strandganger — Heerlijk lunchen bij Strandpaviljoen De Strandganger (nu Woest17)

Het walhalla voor vogels

Met een volle maag vertrek ik weer bij het strandpaviljoen. Tijd om het duingebied achter het strand te verkennen. De wandelroute gaat verder via spannende slingerslangerpaadjes door struikgewas. Op de duinen zijn heel veel bessenstruiken, zoals duindoorn, sleedoorn en allerlei wilde rozen. Een walhalla voor heel veel soorten vogels. Zoals de nachtegaal, grasmus en ransuil. Deze vind je hier dan ook volop. In de winter is het niet zo heel druk met vogels, dus ik moet nog eens een keertje terug in het voorjaar. Dan zal hier wel een hoop gekwetter te horen zijn. We komen via de duinpaadjes weer uit bij het krekengebied. We wandelen langs de schapen die aan het grazen zijn op de Zeedijk. En staan dan weer bij het beginpunt. Met koude handen, verwaaid kapsel én roze wangen. Ik ben heerlijk uitgewaaid en kan er weer tegenaan.

Tip: ben je een vogelliefhebber? Bezoek dan ook eens de zuidkust van Schouwen of de Weihoek in Sint Laurens. Vergeet je verrekijker niet!

Bessen Verdronken Zwarte Polder — Blauwe bessen. Ik vermoed van de Sleedoorn.

Blauwe bessen Verdronken Zwarte Polder — Blauwe bessen steken mooi af tegen de donkere achtergrond

Praktische informatie

Ligging: De Verdronken Zwarte Polder vind je in Zeeuws-Vlaanderen. Dit Zeeuwse eiland ligt tegen België aan en is door de Westerschelde gescheiden van de rest van Zeeland. De Westerscheldetunnel verbindt Nederland met Zeeuws-Vlaanderen. Alternatieve route gaat via Antwerpen. Let op: voor de Westerscheldetunnel is tol verschuldigd: voor personenauto 5 euro per rit (2018).
Parkeren: De Verdronken Zwarte Polder ligt bij Nieuwvliet-Bad. Er is een kleine parkeerplaats aan de Dwarsdijk (vlakbij de Zeedijk). Vanaf hier wandel je naar de Zeedijk waar je de wandelroute start.
Routes: De wandelroute die is uitgezet door het Zeeuwse Landschap is ca 3 kilometer lang (rode paaltjes). Maar de route is met gemak te verlenging door verder te lopen over het strand. Er loopt ook een ruiterroute van 1 kilometer door het natuurgebied.
Flora en fauna: heel veel verschillende soorten vogels, zoutminnende planten als lamsoor en zeekraal en heel veel bessensoorten, zie ook de website van het Zeeuwse Landschap
Toegankelijkheid: Het broedvogelstrand is gesloten tijdens het broedseizoen, van 1 mei tot 15 juli.
Honden: Honden mogen mee, mits aangelijnd.
Excursies: landschapsbeheerder het Zeeuwse Landschap organiseert wel eens excursies door dit gebied.

Andere gebieden bezoeken waar de zee een belangrijke rol speelt? Wandel dan eens bij Slikken van de Heen, de Kwade Hoek of Goudplaat.