Het is tijd voor een lunchpauze en we zien een perfecte plek midden in het duingebied Meeuwenduinen in Zeeland. Ik berg mijn camera op en we ploffen neer in het zand. Het zonnetje schijnt heerlijk dus we nemen het er even van. We genieten van het prachtige weidse duinlandschap, terwijl we onze boterhammetjes opeten. “En nu nog even een hertje erbij en het plaatje is perfect”, grapt mijn wandelmaatje. Ik kijk omhoog én echt, je gelooft het niet, maar ik zie ze inderdaad: herten bovenaan de duinen. Ik zie eerst twee oortjes, maar al snel volgen er meer. Ze springen van duin naar duin en eentje steekt zelfs de hele duinpan over. Ik knijp me nog net niet in mijn arm, maar dit is toch niet te geloven. Wat een geluk!




Wandelen in de Meeuwenduinen
We zijn dit keer in het wandelgebied de Meeuwenduinen bij Westenschouwen. Je vindt dit wandelgebied op het eiland Schouwen-Duiveland in Zeeland. Eerder wandelde ik al in Boswachterij Westerschouwen, dit keer vertrekken we vanaf dezelfde parkeerplaats maar kiezen we voor het wandelpad richting Meeuwenduinen. Een pittige wandeling van zo’n 12 kilometer, waarbij we vooral door de duinen wandelen, maar ook een stukje door het bos en over het strand.




Golvend landschap van zand
Het is een mooie zondag en als we op de parkeerplaats komen staat die al vol met auto’s. Vanaf deze parkeerplaats vertrekken veel wandel- en ruiterpaden en ook een mountainbikeroute. Het is al een paar weken slecht weer dus nu de zon schijnt lijkt iedereen naar buiten te willen. We hopen er maar het beste van, want het liefst wandelen we ergens alleen, zodat we grotere kans hebben om wild te zien en optimaal kunnen genieten van de rust en ruimte. Het eerste pad is verhard en druk met gezinnen. De meeste mensen volgen het pad richting bos en strand, wij slaan af de duinen in. Het is flink klimmen, maar als we eenmaal wat hoger staan kijken we uit op een prachtig duinlandschap. Overal bergen van golvend zand, bedekt met helmgras en prikkelbosjes. Wat een uitzicht.












Rennen met die kleine pootjes over het strand van Zeeland
We ploeteren verder door het zand en vegen het zweet van onze voorhoofden. Gelukkig, het pad gaat na veel klimmen eindelijk weer omlaag. We dalen af en komen uiteindelijk via de bewoonde wereld op het strand terecht. We zoeken het harde zand op zodat we niet weer door het zand hoeven te ploegen. Toch zakken onze voeten ook hier weg in het zand en voel ik het in mijn benen. We genieten van de vele kleine strandpleviertjes die hier met hun kleine pootjes af en aan rennen tussen zee en schelpen. Wat kunnen die snel rennen. Het is een grappig gezicht.






De laatste klimpartij
We verlaten het strand weer en maken ons op voor de laatste klimpartij, terug de duinen in richting bos. Als we weer enigszins vlak lopen zie ik een donkere vlek tegen een duin aan. De verrekijker erbij gepakt en ja hoor, daar zien we alweer herten staan. Ze zijn nogal ver weg, dus niet zo makkelijk te fotograferen, maar leuk om ze weer gezien te hebben. Het laatste stukje gaat door het bos. Als je denkt dat het klimmen daarmee klaar is heb je het mis. Ook hier moeten we nog even flink aan de bak. Mijn benen beginnen inmiddels te protesteren tegen al dat stijgen en dalen. Gelukkig is het einde in zicht en kunnen we met een moe maar zeer voldaan gevoel weer terugkijken op een schitterende wandeling.




Praktische informatie
Wil je ook deze wandeling maken? Lees dan onderstaande tips:
- Deze wandeling kan je alleen maken buiten het broedseizen om, van 15 juli tot 15 maart. Tussen 15 maart en 15 juli zijn de Meeuwenduinen niet toegankelijk.
- Je kunt het beste parkeren op parkeerplaats Het Groene Duin bij Westenschouwen. Let op: hier geldt wel betaald parkeren van 1 april t/m 31 oktober. Vanaf de parkeerplaats kan je verschillende routes lopen. Wij liepen de route volgens het Zeeuwse knooppunten netwerk en volgden de routenummers 93, 61, 60, 21, strand (van ’t Oude vuur naar Domeinen 4), 50, 90, 61 en 93. Onze route was circa 12 kilometer (zie de plattegrond hieronder). De route wordt ook voor een groot deel gemarkeerd met groene routepaaltjes van Staatsbosbeheer. Dan start je de route vanaf de excursieschuur, Kraaijensteinweg 140, Westenschouwen.
- Honden zijn toegestaan, mits aangelijnd.
- Tips voor het speuren naar wild: wij zagen herten op de duinen ongeveer halverwege/driekwart van het pad tussen 60 en 21. En we zagen herten nabij boompjesput bij nr 50. Op het strand tussen ’t Oude vuur en Domeinen 4 zagen we heel veel leuke strandplevieren. In dit gebied grazen ook exmoorpony’s, shetlandpony’s en Schotse Hooglanders. Met een beetje geluk kan je die ook tijdens deze wandeling tegenkomen. Wij zagen ze echter niet op deze route.


26 Comments
Esther
21 januari 2018 at 17:18Wat een leuke verhaal en mooie foto’s. Leuk om te lezen. Krijg meteen zin om een keer herten te komen spotten!
Carolien
22 januari 2018 at 14:25Dank je Esther! Altijd leuk om te horen. En herten spotten is zo leuk en in Zeeland ook nog eens grote kans om ze te zien, hoewel je natuurlijk wel wat geluk moet hebben.
Hanneke
22 januari 2018 at 09:10Wat een mooie wandeling! Ik heb hem opgeslagen en hoop dat ik binnenkort een keertje naar Zeeland kan (ik ben er eigenlijk nooit echt geweest, en het staat al zo lang op mijn “verlanglijstje”!). Ik geniet erg van je blogs, en dan met name die over de wandelingen die je maakt – dankjewel!
Carolien
22 januari 2018 at 14:24Hi Hanneke, wat leuk dat je van mijn blogs geniet. Nog nooi in Zeeland geweest, dat kan natuurlijk niet 😉 Je weet in ieder geval nu wel een paar wandelingen die je daar kunt maken.
Gabriëlle
23 januari 2018 at 11:33Duinen geven mij altijd een rustgevend gevoel, ik vind het zo fijn om er in te lopen. Gaaf dat jullie herten zijn tegen gekomen.
Carolien
28 januari 2018 at 19:02Ja, dat was echt heel erg leuk, zo over de duintoppen. We zien ze heel vaak, maar niet altijd, blijven wilde dieren
Kelly
24 januari 2018 at 12:09Wat een prachtig gebied zeg! Wat leuk die herten! Heb ik trouwens ooit gehad in China. Ik was een prachtig landschap aan het fotograferen en grapte “en nu graag een kudde yaks”. Eenmaal raden wat er vijf minuten later voorbij kwam lopen 😉
Carolien
28 januari 2018 at 19:02ja dat is zo leuk hé. Dan heb je echt het gevoel ’toeval bestaat niet’.
Sanne
25 januari 2018 at 07:50Wat een mooi moment! Dat maakte de lunch spot toch wel een hele speciale plek. Ga je dit jaar ook weer proberen de 1000 km te halen met wandelen?
Carolien
28 januari 2018 at 19:03Ja, de 1000 km staat weer op mijn lijstje. Nu ja, in ieder geval lekker veel in de buitenlucht zijn, in de natuur. Dan komen de kilometers vast vanzelf.
Aniek
26 januari 2018 at 09:38Die herten maken het plaatje wel echt compleet. Ik moet maar weer eens naar Zeeland gaan om er te wandelen. Ik bezoek normaal gesproken de steden, ook leuk, of het strand, maar je kan er zo’n mooie wandelingen maken.
Carolien
28 januari 2018 at 19:04De steden zijn zeker ook heel leuk en het strand ook, maar de duinen zijn prachtig om te wandelen. Als je een keertje langer gaat moet je echt een keer een duinwandeling maken.
Jenny
26 januari 2018 at 15:12Wat een mooi gebied weer! Lekker dat je tijdens de lunch even een frisse neus kan halen.
Carolien
28 januari 2018 at 19:05Het is niet echt tijdens mijn lunch, we gingen gewoon langer wandelen en hadden onze lunch meegenomen. Onderweg dus lekker geluncht. Het zonnetje scheen dus we konden even zitten. Normaalgesproken is het nu nog te koud en nat om ergens te gaan zitten. We lunchen/eten daarom meestal staand, maar deze zondag konden we echt even van zonnetje genieten.
Jessica
26 januari 2018 at 16:41Soms ben ik wel een beetje jaloers dat jij zo dicht bij zee woont zeg, Zeeland is (naast Brabant) mijn favoriete deel van Nederland ;p Heerlijk om zo in de duinen te wandelen!
Carolien
28 januari 2018 at 19:06Ja, we hebben hier constant het vakantiegevoel, Zeeland is zo mooi! Je kunt er zo diverse wandelingen maken. Echt genieten. En in het najaar gaan we weer graag naar de bossen op de Veluwe bijv.
Marcel
26 januari 2018 at 16:53Ik begrijp helemaal dat je het lekker vindt om te wandelen door de duinen. Wij gaan ook regelmatig op pad in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Leuk dat je herten hebt gespot. De Meeuwenduinen is een prachtig gebied. Ga ik zeker onthouden als ik weer een keer in Zeeland ben.
Carolien
28 januari 2018 at 19:07Oh ja de Amsterdamse Waterleidingduinen staan ook hoog op mijn lijstje. Misschien komt het dit jaar aan bod (hoewel de lijst alweer groeit).
Diana
26 januari 2018 at 18:55Als eerste wat een prachtige foto’s! Elke keer weer genieten. Deze wandeling had ik al voorbij zien komen op je fb maar nu ook echt met een foto van de herten. Super tof dat je ze bent tegen gekomen.
Carolien
28 januari 2018 at 19:08Ja inderdaad, vaak komt er eerst een foto op FB en daarna de bijbehorende post online met meer foto’s. Ik zal het een volgende keer eens andersom doen 😉 En dank voor je compliment over de fotos.
Yvonne
26 januari 2018 at 19:50Aaaahhh, geweldig! Die hertjes op commando! En wat een mooi gebied. Prachtige foto’s weer Carolien. Handig om te weten dat het tijdens het broedseizoen niet toegankelijk is trouwens, zou net wat voor ons zijn omer precies dan te staan. 😉
Carolien
28 januari 2018 at 19:09Ja, was zo grappig. Ze huppelden zo over de duintoppen. Oja, dat zou ik dan ook hebben, vandaar dat ik dit soort dingen ook altijd bij de wandelingen zet. Ook de info over de honden, want ik heb al zo vaak de vraag gekregen of het met honden ook toegankelijk is, dat ik hier nu beter op let. Handig voor mijn lezers met honden.
Martin
26 januari 2018 at 23:20Wat een grappig toeval dat er precies op dat moment hertjes te zien zijn. Wat een heerlijk gebied om lekker te wandelen…zeker met zo’n lekker zonnetje! Ik ga dit onthouden.
Carolien
28 januari 2018 at 19:10Ja, dat zonnetje was echt heerlijk. En die hertjes waren echt te grappig, zo op commando. we hebben er echt van genoten.
Britte
27 januari 2018 at 12:10We moeten toch echt eens in de richting van Zeeland als ik dit zo lees! Wat een rust en wat een dieren! En wat een mazzel dat die hertjes opeens opdoken 🙂
Carolien
28 januari 2018 at 19:11Ja, je ziet hier vrij veel herten, maar je moet wel beetje geluk hebben, want het blijven wilde dieren natuurlijk.