Eerlijk gezegd had ik er nog nooit van gehoord, totdat ik er ergens iets over las op social media: Oradour sur Glane oorlogsmonument Village des martyrs. Toevallig waren we afgelopen zomer een paar dagen in de buurt en toen wist ik meteen, dit wil ik gaan bezoeken en met eigen ogen zien. Ik wist eigenlijk niet goed wat ik er van moest verwachten. Ik had wel wat foto’s op internet gezien, maar de impact van dit oorlogsmonument kon ik niet van te voren bedenken. Ik werd stil, heel stil van deze plek. Ongelooflijk, zoiets heb ik nog nooit in mijn leven gezien. Het bleef heel lang in mijn hoofd en ik kon de wreedheid van de mens niet bevatten.
Oradour sur Glane oorlogsmonument Village des martyrs
Het is nog best een stukje rijden vanaf onze camping en al vrolijk kletsend en genieten van de omgeving komen we aan bij Oradour. Er is een grote parkeerplaats en we zien een gebouw dus daar lopen we naartoe. Het blijkt het museum te zijn en een plaats waar exposities gehouden worden. Ik wil echter naar het dorp zelf en daar hoeven we geen entree bewijzen voor te hebben, het is vrij toegankelijk. Village des Martyres staat er op een gedenkteken. We naderen een hek, hier staat Souviens-toi en Remember en een bordje Silence. De vrolijkheid die we in de auto voelden verdween al enigszins. We naderen een herdenkingsplaats, een plaats vol gruwelijkheden, we kunnen hier alleen maar stil zijn en met respect de locatie betreden.
Brute afslachting door de nazi’s
Op 10 juni 1944 verwoesten de Nazi het volledige dorp. Mensen werden opgeroepen om zich te verzamelen op het plein, zogenaamd voor controle van hun papieren. Echter een bloedbad volgde. Eerst werden de mannen gepakt en in hun benen geschoten zodat ze niet meer konden lopen, daarna werden ze in schuren neergelegd en deze werden in brand gestoken. De vrouwen en kinderen werden opgesloten in de kerk. Daar werd een brandbom geplaatst. Vrouwen en kinderen die probeerden te vluchten werden zonder pardon neergeschoten. In totaal zijn 642 inwoners van het dorp bruut afgeslacht, nagenoeg het hele dorp. Het dorp zelf is een ruïne. Hoewel er elders een nieuw dorp is opgebouwd, is de ruïne nooit opgeruimd of herbouwd. Het dient als herdenkingsmonument voor de herdenking aan de gruwelijkheden die de nazis hebben uitgevoerd.
Terug in de tijd
We lopen door het verwoeste dorp en we gaan letterlijk ruim 70 jaar terug in de tijd. Op sommige panden zien we ouderwetse uithangborden, oude elektriciteitspalen en naaimachines. We staan voor een kledingatelier lezen we. Iets verderop zien we een grote schouw met oven, waar vroeger brood gebakken werd. En we zien een ouderwetse benzinepomp bij een verwoeste autogarage. Op verschillende plekken staan bordjes waarop staat wat het vroeger is geweest. Het maakt dat het dorp tot leven komt, ik zie de bakker voor me, de auto die komt tanken en de jongen die op zijn fiets door het dorp reed. Die fiets ligt nu als een verroest en verbrand karkas langs de weg. Wat echter nog veel meer indruk maakt zijn de bordjes met de tekst ‘ici lieu de supplice’ oftewel je staat op de plek waar mensen bruut zijn vermoord. Soms staan er bordjes met afbeeldingen van hele families, moeders en kinderen. Ik word steeds stiller…
Begraafplaats en horloges die stilstaan
We komen bij de begraafplaats, waar alle 642 vermoorde inwoners zijn begraven. Het maakt indruk. Bij de begraafplaats is een ruimte ingericht waar spullen zijn tentoongesteld die later gevonden zijn in het verwoeste dorp. Gewone gebruiksvoorwerpen die juist zo benadrukken dat het ‘gewone’ leven zo bruut ten einde kwam. Brillen, naalden, speelgoed en horloges. Horloges die stilstaan op de tijd dat de eigenaren vermoord zijn. Ik heb een knoop in mijn maag. Eenmaal buiten de ‘poorten’ van het dorp kom ik weer enigszins tot deze wereld en iets later kan ik weer genieten van een koel ijsje tijdens deze snikhete dag. Maar dit herdenkingsmonument zit voor altijd in mijn gedachten. De beelden laten me niet meer los. Eigenlijk begrijp ik niet waarom dit niet veel meer bekendheid heeft gekregen als oorlogsmonument. Dit verhaal en monument verdient meer bekendheid wat mij betreft.
Meer informatie: www.oradour.org
Heb jij wel eens gehoord van Oradour sur Glane oorlogsmonument Village des martyrs? Of ben je er al eens geweest?
17 Comments
John Stadens
25 maart 2016 at 17:04Hoi Carolien,
Ik kende het verhaal maar wist niet dat het dorp onaangeroerd was gebleven.
Carolien
25 maart 2016 at 18:11Echt een aanrader om een keer te bezoeken John, zeker als je het verhaal kent. Er is ook een boek van hoorde ik laatst.
Kirsten | Travelaar.nl
23 mei 2016 at 03:16Wauw. Ik heb al eens eerder van deze plek gehoord ( nog niet zo heel lang geleden trouwens),, maar ik ben er nog nooit geweest. Het ziet er erg indrukwekkend uit! Ik vind plekken als deze sowieso altijd erg interessant. En dit is zelfs helemaal niet zo ver weg..
Carolien
25 mei 2016 at 08:46Inderdaad, stukje geschiedenis van een land of streek wil ik altijd wel weten, zeker in Europa. Wat dat betreft is er nog geel wat in Eiropa te ontdekken!
Jenny - ikreis.net
24 mei 2016 at 06:40Wow, wat een indrukwekkende plek. Ik had er nog nooit van gehoord.
Ik heb verschillende ‘spookdorpen’ gezien en het blijft bizar om rond te stappen in een dorp wat helemaal verlaten is.
Carolien
25 mei 2016 at 08:48Ja, heel indrukwekkend! Spooksteden zijn altijd bizar en ik krijg er vaak de koude rillingen van (maar fotografisch gezien wel weer interessant!)
Daphne | LiveTheLifeYouLove.nl
26 mei 2016 at 09:19Ik moest ook 3x lezen: Oradour sur Glane oorlogsmonument Village des martyrs. Nog nooit van gehoord haha. Maar wat een indrukwekkende plek zeg! 🙂
Carolien
27 mei 2016 at 11:22haha, ja wat een naam hé. Plaatsje heet Oradour sur Glane. En het is een oorlogsmonument Village des martyrs, is vertaald Marelaarsdorp. Vandaar die titel.. 😉 Het is echt een indrukwekkende plek. Ik moest na het bezoek er ook echt van bijkomen.
Marcella
27 mei 2016 at 11:01Volgens mij heeft Sandra van Travel by San hier ook over geschreven. Wat een brute plek, ik heb er kippenvel van!
Carolien
27 mei 2016 at 11:21Klopt. Sandra vroeg tips voor haar rondreis door Frankrijk, en iemand op haar tijdlijn tipte Oradour. Dus ik hoorde via een volger van Sandra voor het eerst over deze plek. Blog van Sandra las ik pas nadat ik terug was van mijn rondreis, maar we hebben dezelfde gevoelens / ervaring gehad. Blijft een heel aparte plek. Ik kreeg er ook echt enorm kippenvel van.
Mellisa - Grenzeloosreizen
27 mei 2016 at 14:06Wat een indrukwekkende plek! Vind dit soort plekken altijd enorm indrukwekkend en hoop dat het nog lang blijft bestaan zodat we het niet vergeten!
Carolien
26 juli 2019 at 11:16Ja, alleen daarom al moet iedereen dit een keer bezocht hebben. Hoewel we niet veel leren als mensheid ben ik bang..
Sandra
4 juli 2019 at 19:08Wij hebben het gezien voor we het verhaal kenden. Ontzettend indrukwekkend. Verschrikkelijk en bizar. Misselijk in de kerk met de verwrongen kerkklok… Goed besluit dat het als herinnering zo moest blijven bestaan. Maar de mensheid leert bijzonder weinig..
Carolien
26 juli 2019 at 11:16Ja helaas gebeuren er overal in de wereld altijd wreedheden en oorlogen 🙁 Maar richten op de positieve dingen in het leven anders zou je maar depressief worden.
Yvonne
5 juli 2019 at 06:46Jeetje! Wat een bizarre plek. Ik had er nog nooit van gehoord. Volgend jaar komen we hier redelijk in de buurt. Misschien een bezoek plannen..
Carolien
26 juli 2019 at 11:15Als je in de buurt bent zou ik het zeker bezoeken, want het is heel indrukwekkend.
Koen De Bruyker
16 oktober 2023 at 07:49KOEN ,Vorig jaar bezocht ik deze plaats met een reisgezel en ik moet zeggen dat dit een heel diepe indruk heeft achtergelaten over hoe wreed een mens kan zijn en vooral de gedachte dat men er niks uit heeft geleerd.Het is niet te vatten dat men zo’n verschrikkelijke dingen kan doen en dat men vandaag de dag nog steeds oorlog voert omdat de hebzucht sterker is dan het nuchtere verstand.Je bent automatisch stil op deze plaatsen en voelt de onmacht beter dan ooit dat mensen steeds dommer en hebzuchtiger worden .